با هم بیاموزیم

حکمت 357 نهج البلاغه(روش تسلیت گفتن) : (مردی را در مرگ یکی از خویشاوندان شان چنین تسلیت گفت:) مردن از شما آغاز نشده ، و به شما نیز پایان نخواهد یافت . این دوست شما به سفر می رفت ، اکنون پندارید که به یکی از سفرها رفته ؛ اگر او باز نگردد شما به سوی او خواهید رفت .

حکمت 354 نهج البلاغه(روش تبریک گفتن در تولّد فرزند) : در حضور امام ، شخصی با این عبارت ، تولّد نوزادی را تبریک گفت «قدم دلاوری یکّه سوار مبارک باد». (وقتی خدا به امام حسن مجتبی(ع) فرزندی عطا کرد ، برخی با رسوم جاهلی او را تبریک گفتند که امیرالمؤمنین(ع) این رهنمود را مطرح فرمود)حضرت فرمود : چنین مگو ! بلکه بگو : خدای بخشنده را شکرگزار باش و نوزادِ بخشیده بر تو مبارک باشد ، امید که بزرگ شود و از نیکوکاری اش بهره مند گردی!

حکمت 451 نهج البلاغه(روش بر خورد با مردم) : و درود خدا بر او ، فرمود : دوری تو از آن کس که خواهان تو است نشانۀ کمبود بهرۀ تو در دوستی است ، و گرایش تو به آن کس که تو را نخواهد ، سبب خواری تو است .

حکمت 416 نهج البلاغه(روش بر خورد با دنیا) : امیر المؤمنین(ع) به فرزندش امام مجتبی(ع) خطاب کرد : چیزی از دنیای حرام برای پس از مرگت باقی مگذار ، زیرا آن چه از تو می ماند ، نصیب یکی از دو تن خواهد شد ، یا شخصی است که آن را در طاعت خدا به کار گیرد ، پس سعادتمند می شود ، با چیزی که تو را به هلاکت افکنده است . و یا شخصی که آن را در نافرمانی خدا به کار گیرد ، پس هلاک می شود با آن چه که تو جمع آوری کردی ، پس تو در گناه او را یاری کرده ای ، که هیچ یک از این دو نفر سزاوار آن نیستند تا بر خود مقدّم داری .(این حکمت به گونۀ دیگری نیز نقل شده ؛) پس از ستایش پروردگار ! آن چه از دنیا هم اکنون در دست تو است ، پیش از تو در دست دیگران بود ، و پس از تو نیز به دست دیگران خواهد رسید ، و همانا تو برای دو نفر مال خواهی اندوخت ، یا شخصی که اموال جمع شدۀ تو را در طاعت خدا به کار گیرد ، پس به آن چه که تو را به هلاکت افکند سعادتمند می شود ، یا کسی است که آن را در گناه به کار اندازد ، پس با اموال جمع شدۀ تو هلاک خواهد شد ، که هیچ یک از این دو نفر سزاوار نیستند تا بر خود مقدّمشان بداری ، و بار آنان را بر دوش کشی ، پس برای گذشتگان رحمت الهی ، و برای بازماندگان روزی خدا را امیدوار باش .

حکمت 1 نهج البلاغه(روش بر خورد با فتنه ها) : درود خدا بر او ، فرمود : در فتنه ها ، چونان شتر دو ساله باش ، نه پُشتی دارد که سواری دهد ، و نه پستانی تا او را بدوشند .